معنی گردن شتر - جستجوی لغت در جدول جو

گردن شتر

لغت نامه دهخدا

گردن آور

گردن کلفت، تنومند، زورمند

فرهنگ فارسی عمید

گردن شق

شخص متکبر و مغرور، سرکش

فرهنگ فارسی عمید

گردن شقی

تکبر، سرکشی

فرهنگ فارسی عمید

گردن تل

(گَدَ)

دهی است از دهستان دشمن زیاری بخش کهگیلویۀ شهرستان بهبهان، واقع در 2هزارگزی شمال باختری قلعه کلات مرکز دهستان و 42هزارگزی شمال راه شوسۀ بهبهان به آرو. دارای 50 تن جمعیت است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

گردن شق

(گَ دَ شَ)

گردنکش. متکبر. خودپسند. و رجوع به گردن شخ شود

لغت نامه دهخدا

گردن بر

(گَ دَ بُ)

آلتی است که نجاران بدان چوبها سوراخ کنند

لغت نامه دهخدا

گردن اشتر

(گَ دَ نِ اُ تُ)

کیسه ای که از پوست گردن شتر سازند حفظ کردن زر را. (حاشیۀ دیوان خاقانی چ عبدالرسولی ص 60) :
گردن اشتران دهی پرزر
به کسانی که سرور هنرند.
خاقانی.
و رجوع به گردن شتر شود

لغت نامه دهخدا

گردن آور

(گَ دَ وَ)

پهلوان. دلیر. شجاع: این کرمانی مردی بود ضخم و گردن آور... (ترجمه طبری بلعمی). بگتغدی را فرمود هزار غلام گردن آورتر زره پوش را نزد من فرست. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 587). غلامان گردن آورتر از مرگ خوارزم شاه شمه یافته بودند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 385)

لغت نامه دهخدا

گردن شقی

(گَ دَ شَ)

تکبر. گردنکشی. ایستادگی در مقابل فرمانی. و رجوع به گردن شقی کردن شود

لغت نامه دهخدا

گردن شکن

(ثَ خوا / خا)

اطلاق آن بر سیّاف و غیرسیّاف نیز آمده. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

گردن شخ

(گَ دَ شَ)

کنایه از متکبر و سرکش. (آنندراج) :
ز گردن شخیهای مینا چه غم
که خواهد ملایم شد این زیر و بم.
ملاطغرا (از آنندراج).
و رجوع به گردن شق شود